Het woord osteopathie betekent letterlijk ”ziekte van de beenderen”. Osteopathie is het gedachtegoed van de Amerikaanse arts Andrew Still. Hij meende dat bij veel ziekten de oorspronkelijke oorzaak te vinden was in het mobiliteitsverlies van beenderen of gewrichten. Hij combineerde de toenmalige medische kennis met zijn eigen overtuiging dat als lichaamsweefsels hun beweeglijkheid verliezen dit nadelige effecten op de gezondheid heeft. Still ontwikkelde deze methode om met zijn handen minder beweeglijke weefsels op te sporen, de beweeglijkheid ervan te kunnen herstellen en zo ziekten te kunnen genezen of voorkomen. Op 2 juni 1874 gaf hij zijn methode de naam osteopathie.
Osteopathie is een manuele (door de handen uitgevoerde) methode die gebaseerd is op principes uit de anatomie, embryologie, neurologie en fysiologie. Onderzoek en behandeling vinden plaats vanuit een totaalbenadering van de klacht. Daartoe wordt: 1. het bewegingsapparaat (beenderen, gewrichten en spieren); 2. het orgaansysteem (inwendige organen met bloedvaten en lymfestelsel) en 3. het craniosacrale systeem (schedelbotten, hersenvliezen, ruggenmergsvlies en hersenvochtcirculatie) manueel onderzocht op bewegingsverlies. Het uitgangspunt hierbij is dat het lichaam een eenheid is. De drie genoemde systemen zijn daarbij onlosmakelijk met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar continu.
Het onderzoek is gericht op beweeglijkheid. Bewegingsverlies heeft volgens de osteopathie een negatief effect op het functioneren van het betreffende weefsel en er kunnen, doordat de verschillende delen van het lichaam onderling verbonden zijn door middel van bindweefsel, ook symptomen optreden op andere locaties in het lichaam. Bewegingsbeperkingen kunnen bijvoorbeeld ontstaan door littekens na operatie, verkleving van weefsels door ontstekingen, en door stress. De behandeling bestaat uit het herstellen van de oorspronkelijke beweeglijkheid door middel van zachte handgrepen. Van daaruit zou het natuurlijk genezingsproces plaats gaan vinden. Hiermee wordt bedoeld dat het lichaam na behandeling in principe vanzelf terugkeert naar de oorspronkelijke toestand, waarin alle fysiologische functies - die onlosmakelijk verbonden zijn met de toestand van de anatomische structuren - weer op een gezonde manier uitgevoerd kunnen worden door het lichaam (tenzij er sprake is van een dysfunctie die alleen operatief of met medicatie kan worden opgelost, uiteraard). Conceptueel gezien is hier feitelijk sprake van een analogie met het fysiologische principe van de homeostase.
Indicaties voor osteopathie zouden chronische rug- en/of nekpijn, migraine, whiplash, buikpijn, slechte darmwerking en huilbaby's zijn. Onafhankelijke meta-analyses, gepubliceerd als Cochrane reviews, stellen dat alleen de effecten (van manuele therapie, ook uitgevoerd door osteopaten) bij chronische lage rugpijn evenwaardig zijn aan die van andere behandelingen. Er werden geen aanwijzingen gevonden voor significante effecten bij huilbaby's, pijnlijke maandstonden en acute lage rugpijn.
Anno 2007 is osteopathie een vlag die veel verschillende ladingen dekt. In de Verenigde Staten is de osteopathie een meer wetenschappelijke opleiding, gelijk staand aan die van gewone artsen, met inbegrip van stages in gewone ziekenhuizen. In veel Amerikaanse staten wordt de 'dokter in de osteopathie' die een dergelijke opleiding volgde, erkend als een arts met bevoegdheid tot onderzoek, het stellen van diagnoses en het voorschrijven van medicatie. In de geneeskunde zijn manipulatieve technieken, behalve in de fysiotherapie, niet gebruikelijk. In sommige landen, zoals het Verenigd Koninkrijk, bestaat er ook een officiële vorm van osteopathie die zich bezighoudt met het behandelen van problemen van het bewegingsstelsel. In Frankrijk wordt de term osteopathie zelfs gebruikt als een synoniem voor manuele therapie en bestaan er ook universitaire opleidingen, die zich enkel richten op problemen van het bewegingsstelsel. Osteopathie behandelt alle structuren in het lichaam. Manuele therapie behandelt uitsluitend de gewrichten. In de manuele therapie is het bewegingsapparaat, de spieren en het skelet, het uitgangspunt voor de therapie. Aan deze therapie heeft men de naam manuele (met de handen) therapie gegeven. Osteopathie is een behandelingswijze die zowel het bewegingsapparaat (pariëtaal) als het orgaanstelsel (visceraal) als het zenuwstelsel (craniosacraal) behandelt. Manuele therapie zou je een deel van de osteopathie kunnen noemen, zij komt er ook uit voort. Osteopathie is een complementaire geneeswijze, dat wil zeggen aanvullend aan de reguliere geneeswijze. De osteopaat kijkt niet alleen naar de plek van de klachten, maar onderzoekt en behandelt het lichaam als geheel.
Later werd de osteopathie uitgebreid met de schedelbehandeling, ook wel de cranio-sacraal therapie genoemd. De "ontdekker" van de craniale osteopathie, D.G. Suthenland, was gefascineerd door de vorm van de schedelnaden. Dit is het gewrichtje tussen twee schedelbotstukken. Hij vermoedde, dat een dergelijke vorm alleen zou kunnen ontstaan door een beweging van de botstukken. Later werd dit bevestigd. Recent onderzoek in de Verenigde Staten heeft aangetoond dat de afzonderlijke zg. schedelbotstukken t.o.v. elkaar blijven bewegen, zelfs op hoge leeftijd. Problemen zouden juist kunnen ontstaan bij beperking van deze bewegingen.
In een later stadium heeft de Amerikaanse wetenschapper John Upledgen uit deze schedelbehandeling d.m.v. energie de somate-emotional-release methode ontwikkelt. Simpelweg komt het hier op neer: Als ik op mijn zitvlak kom te vallen, zal een deel van de energie van deze val de grond ingaan, maar het merendeel zou gaan via mijn zitvlak naar het lichaam erboven. Meestal zal deze energie normaal weer verdwijnen. Het kan echter voorkomen, dat zo'n energieophoping in een bepaald weefsel achterblijft. Dit zou dan t.a.v. dat weefsel grote problemen gaan veroorzaken. Met behulp van de "energiebehandeling" van meestal meerdere therapeuten, wordt zo'n energieophoping opgespoord en "behandeld". Vaak treedt er een catharsis op, waarin de patient het trauma weer beleeft door een emotionele ontlading.
Inzake seksuologische hulpverlening kunnen osteopathen hulp bieden bij lichamelijke seksuele problemen, in casu wanneer lichamelijke oorzaken de reden zijn voor pijn bij het vrijen, bij geen zin in seks, enz. Verder kan osteopathie helpen om emotionele belemmeringen weg te nemen, stress te verminderen, enz.
Osteopathie kan enkel een ondersteunende begeleiding zijn bij relatie- en sekstherapie.
Bronnen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Osteopathie
http://www.stichting-promise.nl/
Disclaimer en copyrights klik hier © De copyrights van de hier weergegeven tekst rusten bij de oorspronkelijke auteur(s). Geen overname tenzij met toestemming van de oorspronkelijke auteur(s). De informatie/foto's werden soms (letterlijk) ontleend aan andere internet/literatuurbronnen of zijn aangepast naar andere internet/literatuurbronnen. Onderaan de informatie vindt u telkens zoveel mogelijk de originele bronnen voorzover ons bekend. Er is geen enkel commercieel, doch louter een informatief en educatief opzet. De seksuologische hulpverleners op deze site zijn hier gratis geplaatst en betalen hiervoor geen vergoeding. Enkel professioneel afgestudeerde seksuologen en seksuologische hulpverleners kunnen opgenomen worden in de databank. Inden er auteursrechterlijke schendingen zijn, zijn die onvrijwillig door onbekendheid/onwetendheid en niet met opzet gebeurd. Mocht u het ongepast vinden dat uw eigen informatie/foto's op deze website worden vermeld of is er geen correcte bronvermelding naar uw informatie, contacteer dan gerardgielen@telenet.be met opgave van de betrokken schending van copyrights. De info zal dan zo snel mogelijk aangepast en/of verwijderd worden.