Psychosynthese is een school binnen de transpersoonlijke psychologie die zich richt op de integratie (synthese) van verschillende psychische functies met als doel het realiseren van een gezond individu. Grondlegger van psychosynthese was de Italiaanse psychiater Roberto Assagioli (1888-1974). Binnen het mensbeeld van de psychosynthese spelen de persoonlijkheid, de menselijke ziel en de menselijke wil een grote rol.

Psychosynthese is in wezen een originele en redelijk gedisciplineerde methode van bewustwording die zich centreert rondom de werkzaamheid van het ‘Zelf’. Deze werkzaamheid doet zich voelen in het verlangen naar spirituele ontplooiing en in de noodzaak tot psychologische ontwikkeling.De integratie van het verlangen naar ‘huis’ en het besef ‘onderweg’ te zijn, is dan ook een belangrijke doelstelling van de psychosynthese coaching.

Psychosynthese is een psychologie die er van uit gaat dat in ieder van ons een verlangen naar steeds meer heel-zijn leeft. Het is een positieve visie die je helpt bij het ontdekken en ontwikkelen van je kwaliteiten en groeikrachten. Door psychosynthese leer je jezelf accepteren en contact maken met je innerlijke bron.

Dit bewustwordingsproces kan bijdragen aan de genezing van psychische klachten. Onder andere door middel van het vergroten van de zelfkennis leert de cliënt tijdens psychosynthese meer in harmonie te raken met zichzelf en de omgeving. Daarbij tracht psychosynthese ervoor zorg te dragen dat de cliënt meer innerlijke vrede ervaart. In psychosynthese helpt de psychotherapeut de cliënt om onbewuste gebieden van zichzelf te onderzoeken, teneinde het zelfbeeld te vergroten. Dit heeft een dieper niveau van zelfervaring tot gevolg. Psychosynthese gaat in op de persoonlijke onbewuste motieven van de cliënt, maar ook op de onbewuste invloeden die de omgeving op het leven van de cliënt hebben. Zo wordt er stilgestaan bij de cultuur en de sociale omgeving van de cliënt. Daarnaast gaat men in op existentialistische kwesties, waarbij de therapeut en cliënt samen onder andere reflecteren op de zin van het bestaan. Het doel van psychosynthese is hierbij om de cliënt zichzelf te laten ervaren als deel van een groter geheel in de evolutie en de natuur, waarbij men zich verbonden voelt met het heden, het verleden en de toekomst. Zingeving speelt hierbij wederom een belangrijke rol. Wegens dit zoeken naar betekenis dit het persoonlijke overstijgt, wordt psychosynthese ook wel transpersoonlijke psychologie genoemd.

Psychosynthese beoogt het effect van de samenvoeging, oftewel synthese, van alle niveaus van zelfbewustzijn. Volgens de theorie van psychosynthese ontstaat er vanuit deze toestand persoonlijke vrijheid. Daarmee probeert psychosynthese de cliënt te helpen in de zoektocht naar de kern van de persoonlijkheid, het ‘essentiële zelf’. Behalve als psychotherapie wordt psychosynthese ook in het bedrijfsleven, het onderwijs en in de gezondheidszorg ingezet om mensen te helpen contact te maken met het onbewuste om zo zichzelf en hun levensrichting beter te leren kennen.

Een psychosyntheticus begeleidt en ondersteunt mensen bij:

- de zoektocht naar antwoorden op wezenlijke levensvragen;
- verwerving van inzicht in het persoonlijk functioneren en de effecten daarvan op de (werk)omgeving;
- samenwerking met anderen met behoud van individualiteit;
- heldere en behoedzame communicatie met anderen;
- duurzame afstemming op wat belangrijk is in leven en werk;
- bewuste en effectieve sturing van een waardevolle toekomst;
- initiatieven in het spanningsveld tussen veiligheid en avontuur;
- een zinvolle omgang met lijden en creativiteit.

De werkwijze van de psychosyntheticus heeft met name tot doel om verdeeldheid of strijd tussen innerlijke en uiterlijke omstandigheden met elkaar te verbinden, op elkaar af te stemmen en te benutten.

Een existentieel vraagstuk ontstaat waar de mens zichzelf bevraagt over de zin van zijn leven. Vaak ontstaat de drang om dit te doen op momenten dat ‘alles’ in zekere zin ‘mee’ zit.

Deze vragen zijn zeer persoonlijk en worden door de omgeving nog wel eens afgedaan met: “Doe niet zo moeilijk, jij hebt toch zeker niets te klagen, je gaat toch lekker met je studie?”. Of: “Je kunt je hypotheek betalen, je kinderen gaan lekker en je hebt zo’n leuke partner. Wat heb jij nu nog te klagen?”.

De toekomst hangt af van het antwoord dat je geeft op zo’n moment. Niet alleen omdat het nuttig is maar omdat jij het bent die dit antwoord verkiest te geven. Het is alsof je antwoord geeft aan de wereld zonder dat de wereld jou daarom heeft gevraagd. De ‘vrienden en kennissen’ hebben het niet altijd even makkelijk met je in dit soort gevoelige situaties. Je hebt het zeker niet makkelijk met jezelf. Eenzaamheid en dagdromen zijn hiervan niet zelden het gevolg.

Een voorbeeld :  “Ik ben gelukkig getrouwd. We hebben twee kinderen, heel erg leuk, de jongste is nu anderhalf. Daar hebben we bewust voor gekozen. Mijn man werkt ook, 4 dagen per week, want hij wil ook een dag bij de kinderen zijn.  We zijn nu allebei 35 en we hebben de boel redelijk voor elkaar. Ik vraag me alleen wel af of de rest van ons leven nou zo verder gaat, of het alleen maar een herhaling van stappen wordt? Of gaat er nou nog iets gebeuren?”

Bronnen

http://nl.wikipedia.org/wiki/Psychosynthese

http://www.psychosynthese.nl/

http://www.psychosynthese-nederland.nl/

http://www.therapiehulp.nl/